Sharon Bekpacker verruilt haar huis voor 6 maanden ;-)

Oost West Thuis Best

Goh wat loopt dat toch allemaal soepel en voor 6 dollar nog wel. Trammetje hier, metrootje daar, busje...
dat is nou jammer.
verkeerde vliegveld............
Daar sta je dan, aan de verkeerde kant van Melbourne met nog 1 uur te gaan voordat de check in dicht gaat. Een taxi duurde 3 kwartier tot een uur en kostte zo ongeveer 100 dollar. Omboeken van de vlucht naar Sydney? … check...check..geen vluchten meer die dag! :s Hup in de taxi toch naar het andere vliegveld hopen dat ik de check in alsnog kon halen. Het vliegveld in gerend. 2 minuten te laat...
Zit er een erg aardige meid achter de balie die me totaal niet hielp en heel kortaf zei 'Helaas! de volgende vlucht gaat morgenochtend weer'.

Paniekerig ren ik rond op dat vliegveld. Ik zag mijn aansluitende vlucht van 1000 euro naar Amsterdam al in rook opgaan.  De beste taxi man bood me, voor als ik geen nieuwe vlucht kon vinden, aan om me gratis terug te rijden naar het andere vliegveld. Lief! Ik kwam bij de balie van Jetstar aan en daar zat een hele lieve rustige vrouw. In tegenstelling tot mijzelf op dat moment: Can you please help me! I need a flight to Sydney asap etc etc. Toen ze me vertelde dat ze nog een plek vrij hadden over een uur had ik even een opgelucht momentje. De vrouw kwam naar me toe met een rolstoel waar ik maar even in moest gaan zitten hahah, de rest van alle vluchten heb ik nog dubbel gelegen om dat momentje. 'Here sit in this wheelchair'. Nou dat hoeft nou ook weer niet haha.

Goed. Dit grapje heeft me zo'n 200 euro gekost dus dat gebeurd me ook niet weer! Gelukkig kon ik m'n aansluitende vluchten met gemak halen. We zijn goed geland in Taiwan en de 16 uur wachttijd is hier snel voorbij gegaan. Ik kwam in contact met een aantal andere Nederlanders die ook 16 uur moesten wachten, wat het wel gezelliger maakte! Ook zijn we even Taipei ingeweest. Nu zitten er nog 2 vluchten op ons te wachten. Van Taipei naar Bangkok en dan van Bangkok naar AMSTERDAM!
Dus dat is het dan.. m'n reis van een half jaar zit erop. Het laatste blog berichtje.
Ik wil iedereen bedanken voor het lezen van m'n blog en de reacties die geplaatst zijn! Was altijd erg leuk om deze te ontvangen!En vooral ook de brieven elke zondag en contacten met het thuisfront hebben me altijd goed gedaan !! Hopelijk vonden jullie het ook leuk om met me mee te reizen 🙂
Ik ben erg blij dat ik voor deze reis gekozen heb en m'n droom achterna ben gegaan want het was een onvergetelijke ervaring!! Zoveel dingen meegemaakt, gezien, gedaan, geleerd! Een stukje van de wereld gezien en deze is zo mooi! Ik kan het iedereen aanraden.
En nu is het tijd om iedereen lekker weer te zien en daar heb ik heel veel zin in! Vooral m'n mannetje! Ook al was het een geweldige reis, ik zeg, oost west thuis best ! 😉 Kom maar op met die bamiballen!

Dankjulliewel!! En tot snel waarschijnlijk.
Een dikke kus,

Sharon

De laatste weken

Laatste weken

Mount Maunganui (26 maart – 28 maart)

Voordat ik naar Mount Maunganui vertrok sliep ik nog een nacht in Gisborne bij de familie.
Hier ontmoette ik ook de nieuwe nanny, rara, een duutser! 😉
Na lekker kfc gegeten te hebben met family buckets ging ik samen met de twee dochters Kathy en Georgie de film the Blair Witch Project kijken. De laatste keer dat ik die bekeken had kon ik me herinneren dat ik die film heel eng vond maar ik geloof dat ik toen nogal jong was, deze keer was het namelijk totaal niet eng haha. De meiden vonden van wel want die zaten half op mij gekropen voor schuiling 😉 En ja hoor, toen was er weer een aardbeving! Het houd ook maar niet op. Gelukkig was het deze keer een kleintje. De volgende ochtend zette Carlos me op de bus richting Mount Maunganui. Toch ook wel raar dat je dan weer verder gaat en afscheid neemt na een tijd met elkaar opgetrokken te hebben. Maar eenmaal in Mount Mauganui proefde ik de gezellige sfeer die daar hing en voelde ik me al gauw weer thuis in een hostel. Het was een klein hostel met veel surfers. Die avond zat iedereen bij elkaar aan 1 grote tafel gezellig wat (lees: liters) te drinken. Dat feestje moest natuurlijk voortgezet worden. Naast een paar lokale kroegjes was de enige club een stripclub. Volgens mij hadden de jongens hier nogal een traumatische ervaring aan over gehouden, ze gingen niet zo makkelijk mee. Maar voor dames was het gratis en wij wilden dat wel even uitchecken. Na een aantal 'normale' kroegjes gingen we naar de stripclub. De mannen moesten 20 dollar betalen (haha) en wij konden mooi doorlopen. Wat we binnen aantroffen was niet bepaald om over naar huis te schrijven. Een vrouw van rond de 50 dansde kronkelend rond een paal. hm. Duss...
Met de taxi naar een ander stadje? 😉
Zo gezegd zo gedaan, hele gezellige avond gehad! Volgende dag ging ik samen met Christina (meisje uit Denemarken) de Mount Maunganui bewandelen. Erg mooi uitzicht! Het was geen geweldig mooi weer, maar het was in ieder geval droog en het was niet koud. Daarna hebben we bij het hostel wat gerelaxt en ben ik met de jongens gaan voetballen op het strand. We waren met z'n 11en en er werd luid en duidelijk geroepen oke jullie 5 tegen ons 5. Oftewel, ze zagen mij niet als een participerende voetballer 😉
Nadat het zo ongeveer 10-0 was voor het team met 6 personen begonnen ze toch even achter hun oren te krabben haha. Never underestimate a girl 😛 Die work out kon ik in ieder geval goed merken in de spieren, maar ik kon van hen een surfplank en een wetsuit lenen. Die kans laat ik natuurlijk niet aan me voorbij gaan. In Mount Maunganui wordt heel veel gesurfd en het was echt lekker om het weer een keer te proberen! Niet dat er veel van gelukt is.. maar dat maakt niet uit.
's Avonds was echt een typische zondagavond met pizza op de bank en de jongens die aan het pokeren waren (saai..). Dus naar het bedje en op naar het volgende plaatsje!

Coromandel (28 maart – 30 maart)Wauw! Wat een geluk met het weer !!! Het had al een aantal dagen geregend maar nu ik in Whitianga aan kwam scheen het zonnetje volop. BBQ tijd!! Samen met Tyle die ik in de bus had ontmoet, Chris en Mike gooiden we een paar steaks op de bbq en maakten we wat andere lekkernijen. Hmm!! net een 5 sterren restaurant voor een backpacker. Het liefste was nog dat de twee Canadesen (Chris en Mike) ons hadden uitgenodigd en er op stonden dat zij het regelden. De volgende dag huurden Chris, Tyle en ik een mountainbike (Mike had last van zijn voet) en fietsten naar Hot Water Beach en Cathedral Cove.
Althans, dat was de bedoeling. Mevrouw receptie zei dat het 1.5 uur fietsen was naar Hot Water Beach. Op dat strand kun je een kuil graven 2 uur voor eb en 1 uur na eb en door de vulkanische activiteit onder de grond onstaat er dan heet water waar je in kunt zitten. Een eigen hotpool. Om 10 uur was het eb en we vertrokken rond 9/half 10. We waren aan de late kant dus moesten fietsen als een dolle. En niet dat het even vlak was ofzo, neee.. lekker allemaal stijle bergen hartstikke fijn. Op een gegeven moment waren we op de kruizing van hot water beach en cathedral cove, helemaal kapot en we zouden het niet eens halen. Dus ik stelde voor om te gaan liften. Na 1 minuut hadden we al een wat ouder stel die ons wel iets verder konden brengen. Uiteindelijk zeiden ze ach, we brengen jullie ook wel gewoon naar hot water beach! Dus dat was super lief. Dankbaar stapten we uit en liepen we op de kuilen af. Hoezo hot water? Das gewoon koud hoor! Blijkbaar was er een of andere cycloon op zee waardoor het zeewater niveau veel hoger stond dan normaal en de plek waar je normaal een kuil graaft niet droog stond. Ahh!
Als we naar die plek toeliepen in zee kon je wel je voeten wat dieper in het zand steken en dan was het echt gloeiend heet! Wel apart! We kwamen 2 andere jongens tegen die ook in de bus zaten en die hadden een auto gehuurd. Mooi! Dus wij met hen mee naar Cathedral Cove. Wat een paradijs!! We hebben daar lekker gezwommen en geluncht. Waarna we weer op het fietsje naar het hostel reden en we met z'n allen gingen barbequen. De volgende dag op naar een plaatsje in de Bay of Islands: Paihia.

Bay of Islands (30 maart – 3 april)'s Avonds kwam ik aan in Paihia. In het hostel was een groot feest want de manager was jarig. Ik had helemaal geen zin in feest. Had de hele dag met de bus gereisd, was moe en had honger. Dus lekker op tijd naar bed. De volgende dag het een en ander uitgezocht voor de trip die ik wilde doen naar Cape Reinga, het noorderlijkste puntje van Nieuw Zeeland. Na dat geregeld te hebben had ik bedacht dat ik wel graag een kajak wilde huren om naar de waterval te kajaken. Dus spontaan liep ik bij een verhuurbedrijf naar binnen, alles prima en ik moest even naar een hutje fietsen aan het water. Kom ik bij dat hutje, o ben je alleen? O ja sorry dan kan het niet I.v.m. de veiligheid. Voor de miscommunicatie boden ze me een fikse korting op een boottripje naar Russel aan, waar ik toch al naar toe wilde een van deze dagen. Prima! Voor 1,5 euro kon ik dus mooi met de boot daar naar toe en heb ik met een fijne temperatuur aan het strand gelegen en wat rondgehangen.
De volgende dag gingen we naar Cape Reinga! Op de trip daar naar toe stopten we bij een bos met grote dikke bomen met een of andere betekenis. Ik vond dat niet zo interessant dus heb er niet zoveel aandacht aan geschonken 😉 Achter mij in de bus zaten ook twee Nederlanders met de meest simpele namen die ik in een lange tijd gehoord heb: Jan en Tom. Gezellig met Jan en Tom vertrok de bus verder.
Cape Reinga is de meest heilige plek voor de Maori mensen. Zij geloven dat, nadat ze een jaar onder de grond hebben gelegen, hun ziel via dit punt het land verlaat. Waarna het naar de 3 Kings eilanden reist en nog een laatste blik werpt op Nieuw Zeeland voordat het.vertrekt naar het eiland waar ze origineel van afstammen. In Cape Reinga komen ook de pacific ocean en tasman sea bij elkaar en deze samenvoeging zie je in het water. Een erg mooie plek! En we hadden ook nog eens super mooi weer 🙂
Na Cape Reinga maakten we een stop bij een baaitje voor de lunch. En daarna kwam voor mij het mooiste van de dag! Haha. Sandboarden! Er was 1 grote duin en met je bodyboard liep je de flinke berg op om vervolgens met een rotsnelheid ervan af te glijden. Eerst zag het er nogal eng uit. Tom ging als een speer. Jan bedacht dat hij ook een aanloopje ging doen en landde met zijn tieten in het zand I.p.v. op het bord en ging alle kanten op :D. Ik kon natuurlijk ook niet achterblijven en besloot ook een aanloopje te nemen. Prima! Wat een prachtduik. Mijn angsten waren overwonnen, wie ging er nog een keer mee?! Na wat gemompel van Jan “Zij kan ook een keer iets goed hoor” gingen we voor een 2e keer. Het doel voor mij was om het water te raken, wat Tom al gelukt was. Weer een prachtduik! En Jan zat nog steeds zand te happen haha. Na 3 keer gedoken te hebben was het tijd om verder te gaan en reden we over 90 mile beach. Het strand wordt 90 mile beach genoemd omdat de boeren vroeger hun vee via dit strand vervoerden naar een andere plaats en zo ongeveer schatten dat het 90 mijl was. In werkelijkheid is het iets van 60. In ieder geval mooi met die bus over dat zand racen en in de zee gezwommen. Als afsluiter van de dag gingen we fish & chips eten bij de meest beroemde en lekkerste fish & chips zaak in Nieuw Zeeland. Zegt men.Ik vond het niet veel bijzonders.
De laatste dag in Paihia heb ik maar een wandeling ipv een kajaktocht gemaakt naar de Haruru watervallen in Waitangi. Na 4 uur was ik er echt wel klaar mee en besloot ik nog wat te genieten aan het strand. Kan je dus blijkbaar een gratis kajak huren bij het hostel, en ook een 1 persoons! Nah! Het verhuurbedrijf was sowieso wel te ver weg van de waterval maar daar maken wij Nederlanders natuurlijk wel gebruik van! Dus ik mooi wat werk verricht in die kano (je kunt het geen kajak noemen) waarna ik in slaap ben gevallen in dat ding.. fijn 🙂 Ook kon je gratis tennissen bij het hostel en Tom en Jan waren daar al mee bezig en hebben we nog even een balletje geslagen, gezwommen en in het hottub gezeten. Die zondag ging ik op weg naar mijn laatste tripje: Melbourne! Hier blijf ik nog een paar dagen bij Kristel. Zij is inmiddels verhuisd van Brisbane naar Melbourne en ik ga haar daar nog bezoeken! Echt super lief dat ik daar mag blijven!

Melbourne (3 april – 7 april)

Poehhh wat een lange zit! 's ochtends om half 8 vertrokken in Paihia, 's avonds rond half 12 aan in Melbourne! Een beetje lange wachttijden tussendoor.
Na een niet zo vriendelijke tramchauffeusse 'SIT DOWN I WILL TELL YOU WHEN TO GET OUT, SIT DOWN!'.... stapte ik gelukkig op het juiste punt uit waar Kristel me op stond te wachten! Leuk!! Maar omdat het al laat was bespaarden we het bijgepraat voor de volgende dag, Kristel had nog een vrije dag 🙂 Na uitgeslapen te hebben gingen we de stad verkennen. Melbourne is een mooie, artistieke stad en vooral in de lunchpauze krijg je de indruk van een 'zakenstad'. Iedereen strak in pak, drukke telefoontjes plegen en af en toe hoor je een Devil wears Prada typje 'make sure you do that today! Because they are not happy!'. Na lekker geluncht te hebben trakteerde Kristel me op een kop warme chocola bij een van de leuke kleine koffietentjes. Dit is wel het leuke van Melbourne, overal zie je van die kleine unieke winkeltjes. Al blijft een stad voor mij toch een stad en zijn ze allemaal wel enigszins vergelijkbaar. Die avond ontmoette ik Thea, Kristels huisgenoot en heeft Thea heerlijk voor ons gekookt (wel een beetje spicy voor mij aangezien ik er weer chili ingooi....)
De volgende dag ging ik alleen de stad in, beetje de laatste dingetjes regelen voor m'n vlucht nog wat dingen kopen en rondsnuffelen. Daar kwam ik terecht in een skatepark en een interessant graffiti steegje. De dag was weer snel voorbij en er werd weer een heerlijke pasta gemaakt die avond. Mijn laatste dag in Melbourne ging ik langs de kapper. Voor 25 dollar kon je je laten knippen door een kapper in opleiding. Normaal kost het knippen daar zo 70 dollar echt heel duur dus ik dacht prima. Knip maar raak voor een knaak. Mijn beschrijving: wild, stoer en warrig. Het resultaat: strak, victoria beckham, serieus. Hm. In ieder geval, hij heeft niet verkeerd geknipt (hij had wel gekleurde nagellak op :s) en het ziet er beter uit dan dat het was voordat het geknipt werd. Gewoon even zelf wat warrig maken en het is oke. Op naar st. Kilda beach! Het zonnetje scheen wel zo af en toe maar het was te koud om te zwemmen. Toch leuk om te zien. Daarna een fles wijn gekocht om samen met Kristel en Thea de laatste avond van mijn trip in te luiden. Ze hadden eten afgehaald bij de Mexicaan en dat was totaal niet verkeerd! Gezellig! En nu ben ik bezig met al m'n troep aan het opruimen..laatste wasje draaien, nog wat informatie opzoeken over de reis van morgen.. En dan is het zover! De reis naar huis kan beginnen... !! 🙂
Ik zal jullie waarschijnlijk in Taiwan weer even een update sturen.

Heel veel liefs,

Sharon

Nanny, Boerin en Jaagster

Wellington (2 maart – 4 maart)

Daar zat ik dan, in Wellington, gefrustreerd op zoek naar een manier om te besparen. Appels plukken, rondrijden in een karretje met mensen..,op de boerderij werken..
20 e-mails heb ik zeker wel verstuurd. Geen reactie.

Ik zat in een nogal saai, hoog, groot en onpersoonlijk hostel en ik begon mezelf af te vragen hoe ik uit dit gebouw zou komen mocht er een zware aardbeving plaatsvinden. Mijn conclusie: niet. De trappen waren totaal onlogisch, de lift was echt zo'n oude gammellift net als het hele hostel en ik zat op 4 hoog. Nouja in ieder geval, lekker in mn bedje met de oordoppen in een filmpje kijken! Begint in een keer dat hele bed heen en weer te wiebelen. Ik weet inmiddels hoe een aardbeving voelt, dus ik was vrij zeker van mn zaak maar.. voelde ik dat nou goed? Het waaide ook heel hard lag het daar misschien aan? Lag er niemand boven mij die zich flink omdraaide? Of had een stelletje naast mij een zeer wilde avond 😉 Dus ik in de kamer rondvragen aan de anderen of zij dat ook hadden gevoeld, maar de mensen die in bed lagen sliepen al. Gezelligg, daar had ik dus ook niks aan. Frank gesmst of hij kon kijken of hij wat informatie kon inwinnen maar die stelde me gerust met de reactie dat het vast de wind was haha. Dus ik totaal niet relaxt gaan slapen. De volgende dag bezocht ik het Te Papa Museum waarbij je allerlei informatie kon vinden over aardbevingen, overstromingen, vulkanen etc. Laten we lekker in dezelfde sfeer blijven! En even opzoeken wat de beste manier is om in zo'n natuurramp te overleven 😉 Hebben we blijkbaar nodig, want het achtervolgt nogal. Ik heb even gekeken op de aardbol naar de breuklijnen in de buurt van Nederland. Goed nieuws: no worries voor jullie! Kom ik aan de praat met zo'n oud vrouwtje, zegt ze op een gegeven moment 'Did you felt it last night?' Dus toch ! En zelfs nog een 4.5 op de schaal van richter..

Napier (4 maart – 5 maart)

Jaaa ! Een reactie! Of eigenlijk, heel veel reacties! In een keer kon ik op heel veel plekken terecht en werd het zelfs kiezen! Twee sprongen er voor mij uit en dat was paardentrektochten organiseren of werken op een grote boerderij 'Huiarua'. Het laatste was toch wel iets wat ik nog erg graag wilde doen tijdens m'n reis en waarvan ik had gehoopt dat ze zouden reageren. Een keer niet iets met en bij toeristen.
Dus ik zag het weer helemaal zitten en besloot m'n spulletjes te pakken!

Gisborne: De eerste ontmoeting

Die zaterdag kwam ik aan in Gisborne. Ik zal proberen het simpel uit te leggen. Carlos de boer is een solo werk vader en woont samen met zijn zoontje Jacob van 8 op de boerderij vlakbij Tokomaru Bay. Dit is 1.5 uur inlands rijden vanaf Gisborne, oftewel in de middle of nowhere. Hij heeft ook een 13 jarige dochter Kate die in Gisborne op een boarding school zit en om het weekend thuis komt evenals Carlos partner Lianne en haar 2 dochters: Samantha (16) en Georgia (14). Het andere weekend zijn ze met z'n allen in Lianne's huis in Gisborne.
Omdat Carlos gedurende de dag aan het werk is zocht hij iemand om thuis te zijn voor in de ochtend en namiddag wanneer Jacob niet op school zit. Andere taken waren lunch en avondeten maken, huiswerk maken met Jacob, zorgen dat hij de boel niet afbreekt ;), het huis schoonmaken en eventueel wat helpen op de boerderij. Eigenlijk zochten ze een persoon die langer zou blijven dan 3 weken en mijn interesse lag meer in het boerderijwerk dan achter een 8 jarig jong aanlopen. Dus besloten we dat ik, tot de tijd dat hij een nieuwe nanny had gevonden, die taken op me nam en daarnaast meer met het boerderijwerk bezig ging. Prima! Als eerste Nederlandse nanny ging ik daar aan de slag, genoeg Duitsers hadden ze al wel gehad!

Dus ik werd door Lianne en Carlos die zaterdag in Gisborne opgehaald bij de bus, kreeg een paar vragen, werd gewaarschuwd voor de uitdagingstest van Jacob, kreeg wat informatie over de werkwijze en dat was het. Verder, totaal geen vragen of interesse naar mij toe. De kinderen schreeuwden van alles door elkaar, iedereen praatte alleen maar over zichzelf, de tv stond hard aan, dikke rotzooi, de ouders gingen naar bed zonder wat te zeggen tegen iemand of me een bed aan te wijzen, de kinderen bleven nog op en graaiden ijsjes uit de kast, het was alsof ik in een Amerikaanse soapserie was beland. En ik vroeg me af wat ik hier in godsnaam deed !

Wat wel lief was, was dat de kinderen voor Samantha die op dat moment in het ziekenhuis lag mooie kaartjes hadden gemaakt. Ik ging mee met Lianne om de kaartjes te brengen naar Samantha. En Georgia had op haar kaartje geschreven dat het er naar uit zag dat ze een leuke nieuwe nanny hadden gekregen. :). Dus dat was in ieder geval een goede start! Gelukkig gingen we die volgende dag wel naar de boerderij en hoopte ik dat het allemaal wat leuker zou zijn!

Op de boerderij

Je mag het zeker wel een boerderij noemen. Deze 'boerderij' is namelijk 5000 hectare groot. Nee ik maak geen typefout. Carlos is de manager van deze boerderij (hij is weer aangenomen door een grotere organisatie) en hij geeft leiding aan zo ongeveer 6 schaapherders en 1 stockmanager. Er grazen zo ongeveer 16000 schapen en 4000 koeien welke voor vleesproductie bedoeld zijn. Verder hebben ze een aantal (werk)paarden, werkhonden, katten. Het is gigantisch mooi en heuvelachtig! Echt een sprookje! Er zijn ook veel wilde dieren zoals geiten, varkens, herten, possums, fazanten, kalkoenen etc. Carlos gaf me een kleine rondleiding op de boerderij.Hij opende een vriezer en hoppa daar hing ineens een afgeslachte kop van een schaap met het licham ernaast. Welkom op de boerderij!!

Maar, de eerste dagen zag ik nog niet zo goed hoe mooi de boerderij was. Ik moest wel wennen en had het gevoel alsof ik ditmaal in een aflevering van boer zoekt vrouw was beland en de test moest doorstaan of ik wel kon overwinnen in dit ruwe boerenleven. Vroeg uit de veren, geisoleerde omgeving, niemand thuis en onverzorgd over de boerderij banjerren. Ik zag niet zo goed hoe ik me daar moest gaan vermaken. Hoe konden de vorige meiden het daar 5 maanden tot een jaar uithouden ??
Er is 1 basisschool waar alle kinderen in de omgeving naar toe gaan en die is geplaatst op Carlos zijn boerderij. Carlos en Lianne vertelden me dat ik me daar ook naar toe kon gaan als ik niets te doen had. Er waren altijd wel moeders die daar een kop koffie dronken en meehielpen met de kinderen. Dat zag ik dus echt niet zitten. Van die huismoeders die niks te doen hebben en dan met een kop koffie gaan roddelen over ditjes en datjes en krijsende kinderen op de achtergrond. (sorry als ik hier iemand mee beledig).
Nee bedankt, in die fase zit ik (nog) niet. Dus de eerste dag liep ik Jacob naar school en maakte ik dat ik weg kwam. 's Avonds kreeg ik dat wel te horen van Jacob, normaal krijg je een introductie en dat vond hij niet leuk. Dus ik de volgende dag voor de klas met mijn introductie praatje.. Halloooo 😉
En het verbaasde me eigenlijk hoe weinig mensen daar weten waar Nederland ligt, of waar uberhaupt Europa ligt.

Gelukkig nam Carlos me mooi vaak mee op zijn quad over de boerderij. Echt gaaf! Ik kreeg meer indruk van de grootte van de boerderij en het buitenleven. Ik ontmoette de andere schaapherders en we dreven koeien in de juiste pen. Een pen is een stuk afgezet grond en ze moeten van pen naar pen om het gras goed te houden. En dan lekker zelf quad rijden!! Rrrrrr!!! In het huis maakte ik het meer m'n eigen. Ik had m'n eigen slaapkamer en badkamer (wat een luxe). Het was niet echt schoon dus daar ik haalde ik de bezem eerst doorheen. Nog was het wel een oud huis van binnen, oud meubilair en een echt werkershuis met spinnen etc. Maar ik voelde me al meer op m'n gemak en ik leerde Carlos ook een stuk beter kennen. De interesse vragen kwamen nu gelukkig wel en we hadden hele leuke gesprekken! Hij heeft me veel geleerd, heeft erg veel kennis over van alles en nog wat.

Met Jacob was het niet altijd feest. Meisjes ben ik wel gewend die kan ik wel motiveren maar jongens, tja.. is toch weer een ander verhaal. Toch konden we goed met elkaar overweg, gingen we eens voetballen en praatte hij me de oren van de kop af. Ook vroeg hij elke avond of ik hem een verhaaltje voor wilde lezen. Schattig. Was ook weer goed voor m'n engels. Maar daarnaast moet je natuurlijk ook eens optreden als 'de nanny' wat resulteerde in een huilend kind die zich opsluit in zijn kamer. Ojee...
Daar kwam de sticker op de deur geplakt 'Boys only! No exceptions!' haha. Nouja luisteren zul je. Dus tot de tijd dat hij niet deed wat ik wilde, mocht hij niet op de computer en dat was het magische woord. Is de computer toch nog ergens goed voor 😉

Op jacht

In het weekend kwamen Lianne, Georgia en Kate langs. Die vrijdagavond besloten we op possumjacht te gaan, ook een pest voor de boerderij aangezien ze alles kapot maken en er zijn er veelste veel van. Na een tijdje zagen we er een en schoot Carlos. Huppa dat beest valt hoog uit de boom met een smak op de grond. Overal bloed :s
Ik raakte er een beetje aan gewend en opa en Nathan kwamen de volgende dag op bezoek om te gaan jagen op herten. Ik gaf het een poging en vroeg of ik mee mocht. Ze begonnen te lachen en vroegen of ik dat wel zeker wist. Je slaapt in een koude ranzige hut ver weg waar ratten kruipen en je joeg dan 's nachts. Geen probleem! Wanneer gaan we?

Dus ik bij opa achterop de quad. Spulletjes mee. We gingen eerst het gebied verkennen en op zoek naar voetsporen. Ze waren daar zeker wel geweest. Opa achter gelaten op een uitkijkpost, gingen Nathan en ik de bossen in. We zagen wat wilde varkens maar daar schoten we niet op, schrikt ons doel af. Na een tijdje kwamen we terecht op een open grasveld. Perfect plekje. Maar je moest ook rekening houden met de wind. Herten kunnen heel goed ruiken dus je moest tegen de wind in jagen. We besloten van richting te veranderen en ineens zag ik er 2 lopen. Ik tikte Nathan aan en hij ging erop af. Ik besloot iets rustiger aan achter hem aan te lopen, 2 personen maken meer geluid dan 1 en ik had geen geweer. Boem! Ik hoorde hem schieten, maar was het raak? Ik gauw naar boven toe en daar lag Bambi. Ahh nouja het was een oude Bambi! En nu? Dragen op onze nek? Veelste zwaar. Nathan pakte zijn mes uit zijn zak en besloot Bambi open te snijden. Iehh!
Ik wist even niet waar ik kijken moest. Maar, alles went na een tijdje. We namen slechts delen mee, ik liep met het schone vlees en hij droeg de poten over zijn hoofd terug naar de hut. Daar stopten we het in een doek en hingen we het aan de boom. Dinnertime!
Dit hert moest nog zo een week in de vriezer voordat het goed was, maar Nathan had nog hertenvlees van thuis meegenomen en ik kon proeven wat we zojuist hadden gevangen. Niks niet verkeerd hoor! Biertje d'r bij! Later op de avond gingen we in het donker nog met een spotlight op zoek naar herten maar die vonden we niet. Vond ik ook niet zo erg dat snijden en doden was nog niet geljik mijn hobby. 's Nachts dacht ik lekker bovenin het stapelbed te kruipen lagen er rattenkeutels. Iehh! Dus ik besloot mooi naast opa te gaan liggen helemaal ingepropt in de slaapzak zodat er niks bij kon komen. In de nacht had opa zijn slaapzak onder mij liggen en begon daar aan te trekken. Het enige wat ik hoorde was geritsel. Dus ik in paniek IS THAT AN ANIMAL?! Maar niemand reageerde dus ik begon het van me af te duwen waardoor ik opa bijna van z'n bed afgooide haha 😛
Wel bleken er achteraf vlooien te zijn! Want ik was gebeten maar had m'n kleren gewoon aan dus muggen konden er niet bij komen. De volgende ochtend zijn we nog een keer op jacht gegaan maar hebben we niet iets gevonden. Tijd om naar huis te gaan!

Op een andere dag ben ik nog een keer met een schaapherder en 2 andere mannen op varkensjacht gegaan. Dit gaat iets anders. Ze rijden zelf met een quad naar het gebied toe waar ze denken varkens te vinden. Waneer ze varkens zien, laten ze hun honden los die er naar toe rennen om het varken vast te zetten. Dan lopen de jagers er achter aan en schieten het varken of, als ze stoer zijn, steken ze een mes in de zijkant van het varken waar de belangrijke organen zich bevinden. We hebben wel wilde varkens gezien, maar het is ons niet gelukt om ze te vangen!

Paardrijden, koeien drijven en schaap scheren

Het leven op de boerderij is soms een grote speeltuin. Ik begon het steeds leuker te vinden en had van alles te doen. Ik kreeg ook m'n eigen betaalde uren door het gras te maaien en hier en daar wat schoon te maken, altijd handig!
Ik ging vaak mee wanneer ze schapen aan het scheiden waren en mocht ze zelf ook scheiden. Nog best lastig want die schapen rennen zo snel dom achter elkaar aan. We gingen schapen scheren! Wat echt heel intens werk is. Carlos hielp me met het scheren van een schaap en hij had het zweet goed op het voorhoofd staan! Of eigenlijk, op het hele hoofd. Terwijl ik enthousiast riep zullen we nog een schaap doen?! Ging dat plan niet door haha. Wel gingen we naar het strand fish & chips eten en paardrijden (op Porky). Eerst zonder zadel en alleen met touw, maar wanneer ik wilde draven of galloperen begon hij te bokken, dus daar lag ik op de grond. Porky is een beetje dik en lui vandaar zijn naam. Toen ik met hem aan het rijden was dacht ik dat hij niet wilde luisteren en geen zin had, dus dreef ik 'm nog meer aan. Wat bleek, hij had geen hoefijzers.. en dat voelt net als dat wij op stenen lopen. Ahh.. sorry..! Dus het was beter om met hem te rijden op gras.

Op een ochtend mocht ik mee om de koeien aan te drijven met paarden. Iets wat echt een droom van me was. Ik dacht altijd dat dit zo galloperend ging zoals in films haha. Nou, misschien doen ze dat ooit nog ergens op de planeet maar zet dat maar uit je hoofd.
Opjagen van vee is slecht voor het vlees en wanneer het niet nodig is om een paard dat de hele dag werkt zo uit te laten sloven, doen ze het niet. Ook is het hier heuvelachtig dus werkt dat niet.
In ieder geval liep de eerste keer 'mustering' een beetje in de soep.. Ik kon pas vertrekken na half 9 i.v.m. Jacob, terwijl ze normaal veel vroeger vertrekken en er was nog wat miscommunicatie over plaats van vertrek en wat ik mee moest nemen. Oftewel, we waren veelste laat en alle koeien zaten al mooi in de schaduw onder de bomen waardoor ze heel moeilijk weg te drijven waren naar een andere pen. Toch geprobeerd met de honden, maar de koeien gingen op een gegeven moment alle kanten op. Dus we gingen ook met het paard aan de zijkant van de koeien lopen. Daar was het nogal heuvelachtig en gelukkig zat ik op een rustig paard want het hele zadel zat ineens aan de zijkant! Oeps. Dus daar bungelde ik een beetje. Maar alles is goed gekomen.De koeien moesten ze alleen later in de avond nog een keer een stuk verder drijven..

De tweede keer kon ik wel vroeg mee omdat ik besloten had nog een aantal dagen langer te blijven en ik alleen in het huis was. Jacob werd geopereerd aan zijn keel- en neusamandelen en hij en Carlos waren een aantal dagen in de stad. Ditmaal ging ik met de stockmanager Ronnie mee. We hebben een tocht van wel 8 uur gemaakt, wat gaaf!
Af en toe was het regenachtig en koud maar het uitzicht is zeker om naar huis te schrijven (zie foto's). We gingen op tijd weg (7 uur) dus dat ging allemaal prima. Enige probleem was dat de stieren het hek open hadden gebroken en ze dus overal verspreid waren (vandaar de 8 uur durende tocht haha).

Cultureel Maori weekend

Alsof het allemaal nog niet op kon vroeg Carla me mee naar een Maori concert dat het tweede weekend in Rotorua plaatsvond. Zij en haar moeder werken op de basisschool en zijn Maori, een bepaalde volksstam hier. De personen die in Nieuw Zeeland leefden voordat de Engelsen het veroverden. En dat vond ik al heel interessant! Nu kon ik mooi zoiets meemaken, maar dan niet op een toeristische manier.

Het concert was georganiseerd voor een goed doel: Christchurch. De 9 beste Maori dansgroepen van Nieuw Zeeland traden op. Een Maori dansgroep bestaat normaal uit 20 mannen en 20 vrouwen. Je hebt delen die door de vrouwen worden gezongen en wat rustiger zijn met hogere stemmen en je hebt het mannen gedeelte dat bekend staat als de 'Ahka'. De Ahka komt jullie misschien wel bekend voor, dat is de dans die uit wordt gevoerd voor een rugby wedstrijd om de agressie te tonen van beide teams. Origineel wordt de Ahka uitgevoerd om de boodschap over te brengen dat de mannen goede mannen zijn en goede vaders. Vroeger dienden de handelingen ook voor een training om de spieren soepel en sterk te houden voor het vechten en jagen.

Tijdens dit weekend overnachtten we in hun ontmoetingscentrum/gebedshuis. Rotorua staat bekend om de geothermische activiteit onder de grond. Het stinkt dus lekker naar rotte eieren. In het restaurant bij onze slaapplaats liet de kok me zien hoe het daar werkt. Alles wordt aangedreven door deze geothermische activiteit. Ze hebben 2 koudwater kranen, en 1 daarvan wordt door de geothermische activiteit heel erg heet, kokend water. Ze hebben een grote stomer waar ze het eten mee bereiden, de afwasmachine en ook de douches ontvangen heet water door deze gratis geothermische bron. Mensen thuis hebben lekker een gratis hotpool in de tuin. Maar oppassen, deze man heeft al wel zo'n 10 toeristen dood uit deze bronnen getrokken. Toeristen die de regels niet navolgen en met een camera over hekken klimmen om deze bron te fotograferen..

We sliepen met een stuk of 30 man met matrasjes op de grond. In deze groep namen 2 groepen deel aan het concert. Het was echt prachtig om te zien! Ik vond het echt hele mooie dansen. Een soort combinatie van musical en religie. En vrij hoog niveau!
De avond na het concert gingen we ook met z'n allen naar een zaaltje om feest te vieren. Leek meer op een bruiloftzaaltje. De mensen zijn erg warm en ontvankelijk! Dus je kwam makkelijk aan de praat met verschillende mensen. Iedereen groet elkaar ook met 'Kia Ora' wat betekend Hallo, en dan geven ze elkaar een kus en flinke knuffel. En ze betrekken je overal bij, erg lief. Ze noemden mij 'auntie Sharon' voor de kinderen haha. En ze vragen wel 10 keer op een dag hoe het met je gaat.

De Maori hebben sterke tradities. Wel een aantal (voor mij) rare.. Zo is hun gezinssituatie totaal anders. Het is 1 grote familie. Het is niet alleen jou kind, maar het is van de hele familie. Het gebeurd dan ook dat jij ze niet alijd zelf op voed maar dat je kinderen verspreid zijn binnen de familie. Opa en Oma kunnen vragen om jou kind en jij moet het dan afstaan. Het wordt door Opa en Oma opgevoed omdat zij over de meeste wijsheid beschikken, de tradities goed over kunnen brengen en omdat zij alle tijd hebben voor het kind. Ook komt het nog voor dat de ouders een partner voor het kind uitzoeken. Zij willen een partner uitzoeken om zo de beste families bij elkaar te brengen en de stam levende te houden. Ik vroeg aan Carla hoe dat bij haar zat. En ze was blij dat haar familie niet om haar kind had gevraagd en ze had ook zelf mogen kiezen met wie ze trouwde. Maar ze vraagt beide dingen wel van haar kinderen..
Dus dat vond ik een beetje apart. Dat je zelf ergens opgelucht over bent dat iets niet zo gebeurd, maar het wel vraagt aan je eigen kinderen. Maar volgens haar was het verschil dat haar kinderen het nu al wisten wat er ging gebeuren zodat ze zich daar op konden voorbereiden. En liefde kon groeien tussen twee mensen. En ja sterke tradities en rituelen overbrengen. Ze zijn heel erg familiegericht. En iedereen heeft een bepaalde 'functie' binnen de stam. Zo is er bijvoorbeeld ook een vrouw die nooit seks mag hebben omdat ze bedoeld is om andermans kinderen op te voeden.
Natuurlijk zit er wel veel verschil tussen bepaalde families. De ene familie houdt zich sterk aan bepaalde tradities en rituelen, de andere niet. Ik moet ook nog wel zien wat er van Carla's plannen terecht komt want die kinderen zeggen denk ik nog niet zo snel ja en amen. Dat zijn echt van die opstandige kinderen. In ieder geval was het wel heel indrukwekkend om te zien hij zij leven en over dingen denken!

Back on the farm

Terug op de boerderij voor mijn laatste dagen.Carlos neemt me nog een keer mee op zijn quad om helemaal naar de achterkant van de boerderij te rijden. We hebben hier een hele dag voor uit getrokken, aangezien het zo groot is. En wat mooi! We hebben lekker een lunch gegeten bij het 'top of the hill cafe'.

In het begin was het misschien even aanpassen, maar ik kan wel zeggen dat ik hier een erg mooie tijd heb gehad! De familie wilde me liever nog wat langer houden en ze boden me van alles aan (studie, frank kan overkomen ;)). Hoe lief! En het ging ook goed. Ze hadden een keer eerder een meid gehad waarbij het goed klikte en die was voor een jaar gebleven. Nouja dat hoeft van mij dan ook weer niet :p! Maar Ik was in 2.5 week/3 weken toch best naar de familie toe gegroeid. Ze hebben zoveel voor me geregeld en ik heb in die korte tijd zoveel mooie dingen gedaan. Dingen die je anders als je alleen met een toeristenbus rondreist gewoon niet meemaakt. Bespaarde zelfs kosten & heb het erg naar m'n zin gehad !!

Maar ik had m'n besluit al vast staan, het wordt tijd om richting huis te gaan! En daar heb ik ook weer zin in. Jullie allemaal weer zien! 😀 Dus ik ben hier nu nog om wat laatste dingen te regelen, morgenvroeg ga ik nog paardrijden in het donker. Moest ook weer iets aparts zijn volgens Carlos 😉 laten we maar proberen dan haha. Dan heb ik nog 1 week in Nieuw Zeeland en een paar dagen in Australie! En dan gaat m'n vlucht op 7 april en kom ik 9 april aan!

Tot een laatste verhaal!
Heikonárá!

Zuidereiland deel 2

 Queenstown (15 feb – 18 feb)

Omdat Esther en ik samen niet echt de tijd hadden genomen om Queenstown te ontdekken ben ik hier naar teruggegaan. Lekker even rondlopen in de stad, lezen in het park en 's avonds in de hottub zitten. Waar ik m'n 'huisgenoten' iets beter leerde kennen, waaronder Jeff. Met hem ben ik de eerste avond flink wezen stappen..pff...haha. Het begon bij een poolcompetitie waar hij druk mee bezig was en ik zat opgescheept met 2 rare gasten. 1 daarvan was totaal de weg kwijt en balde de hele tijd zijn vuist en riep dan heel hard 'DUNEDIN BUILDERS'. Werkt blijkbaar in de bouw..misschien ook iets voor jou Rene ? 😉 En de andere man had de hele tijd van die verhalen dat hij een chauffeur van Bill Clinton was geweest, hij een homo aanbod van de hoogste baas van 2 mediabedrijven had ontvangen en ik wel op de schapenboerderij van z'n ouders kon overnachten.. Ook al draai ik sommige munten twee keer om, op die schapenboerderij zit ik niet te wachten 😛 Op het moment dat 'DUNEDIN BUILDERS' bier over ons heen gooide, zijn we allemaal vertrokken naar een andere en verschillende pub..Goed..

Hier hebben we nog even een potje gepooled en een hele leuke avond gehad, daarna zijn we naar een of andere houseparty geweest waar de Tequila 3 dollar was waardoor het voor mij vlak daarna tijd was om naar huis te strompelen haha 😉

Woensdags heb ik de gondola gelopen. Een uur stijl de berg op, de alcohol eruit zweten. Waar je vervolgens een prachtig uitzicht had over Queenstown. Verder ben ik deze dag naar de Botanical Gardens geweest en heb ik nog wat hardgelopen. Ik werd bloed fanatiek elke keer als ik de plaatselijke rugby club zag sporten op het veld moest ik aan de voetbal denken en moest ik mn energie kwijt!

Donderdags ben ik met de lokale bus naar Wanaka gegaan, puzzling world. Hier kon je zien hoe ze het in Lord of the Rings voor elkaar krijgen dat 1 persoon heel klein lijkt en 1 persoon heel groot en waren er verder nog heel veel andere objecten die te maken hadden met gezichtsbedrog. En een doolhof! Jeuujj!! M'n jeugd kwam weer even naar boven. 's Avonds kwam ik een circusman tegen uit Duitsland die me het jongleren heeft geleerd! Dus, voor een show kun je me tegenwoordig inhuren (0800...)

Dunedin (18 feb – 20 feb)

Dunedin waren we al eerder geweest, maar toch was ook hier nog genoeg te ontdekken.
Dunedin heeft een geweldig mooi station en ook echt een hele mooie universiteit! (zie foto's). Er zijn veel Aziaten in deze stad, ik heb hier dan ook een Japanse afhaal maaltijd op zitten smikkelen in het park. In het weekend dat ik in Dunedin was hadden ze ook een competitie, schotse doedelzak muziek. Ook van Schotland zie je in deze steden invloed. De beste groepen mogen naar de wereldkampioenschappen in Glasgow. 

Lake Tekapo (20 feb – 22 feb)

En wie kwamen we daar tegen in de bus, Mark! Mark en een aantal andere Nederlanders waren Esther en ik al eerder tegengekomen tijdens onze reis. Het is altijd wel leuk om mensen weer opnieuw tegen te komen. Ook de circusman zat in de bus (Tobias) en Marleen en Martijn, ook 2 Nederlanders. En later ook nog eens Angelique en Alex. Wat een feest. En lol om de uitspraak van Tekapo 'take a poo'. Toen we aankwamen in Lake Tekapo zijn we Mt. John gaan beklimmen. Gelukkig waren we op tijd terug voor een heerlijke bbq met bier en wijntjes! Op een gegeven moment begon het te regenen maar toen hebben we nog een paar kaartpotjes 'shithead' gespeeld. De volgende dag zijn Mark, Tobias en ik met een busje naar Mt. Cook gereden en hebben we hier de hooker vally walk gedaan die eindigt bij de glacier van Mount Cook. Erg mooie wandeling! Met wat ijsbergen! (twee..haha)

Christchurch (22 feb – 23 feb)

Zie mijn eerdere verhaal over de aardbeving

Kaikoura (23 feb – 24 feb)

De 23e kwamen Michael (duitser) en ik na het liften aan in Kaikoura. We waren allebei heel erg moe van de slechte nacht. Ik ben gelijk het bed in gedoken nadat we het meest smerige hostel hadden gevonden. Er was niet veel meer vrij, er waren natuurlijk al zoveel mensen gevlucht en gestrand. Daarna even gedoucht en wat bijgekomen. Ik moest ook nog op zoek naar m'n tas want deze had ik per ongeluk verwisseld met iemand anders toen ik uitstapte bij het raften. Geen idee waar die persoon dan nu was.. En daar op straat kwam ik Angelique weer tegen hoe toevallig haha. Een jongen uit haar hostel had mijn tas dus die heb ik verwisseld. Ik heb nog een wandeling gedaan door dit mooie stadje richting de zeehonden kolonie waar je zeehonden van erg dichtbij kon zien. Ook hier kwam ik 2 Fransen tegen die logeerden bij Izzy in het Skihaus (bij National Park). Zo grappig hoe je mensen weer opnieuw tegen komt, kleine wereld is het dan.
Na de wandeling hebben Angelique en ik nog lekkere fish&chips gegeten, errug lekker daar!! en zijn we een barretje ingeweest met de rest!

Blenheim (24 feb – 27 feb)

Donderdags ben ik vertrokken naar Blenheim om te kijken of ik daar misschien iets langer kon blijven en kon werken, samen met Angelique die een dag later aan kwam.
Zelfs hier was de aardbeving van Christchurch nog merkbaar in de supermarkten waarbij iedereen maximaal 2 broden mocht halen. Deze dagen hebben we Blenheim een beetje verkend en naar werk gezocht maar konden we alleen flessenwerk in een fabriek vinden, waar we niet echt warm van werden. Het seizoen van het druiven plukken begon pas over een week of 2. Zaterdags heb ik Karen en Tina (2 mensen van het hostel) nog geholpen op een festival in Kaikoura. Hier stond ik achter de kraam broodjes met spek, sla en guacamole te verkopen. Was echt leuk om te doen en te spreken met lokale mensen die mij ook aanzagen voor een Nieuw Zeelander. Kreeg echt een Sint Maartensmarkt gevoel! Alleen dan zonder teveel te drinken in Bartje 😉 Er was van alles te doen: verschillende kraampjes, schaapscheren, rodeo rijden een babyshow.. Een andere traditie was een dood konijn vastknopen achter een paard, om vervolgens een hondenrace te houden. Haha. Duss.. Misschien ook iets voor Sint Maartensmarkt?

Picton (27 feb – 1 maart)

Wanneer je er niet werkt is Blenheim niet bepaald een plek waar je lang rond wil hangen. Dus, lekker verder door naar Picton! Een erg leuk stadje en we hadden een schattig hostel! Tijd voor wat relaxen! Met een ijsje in de relaxstoel, boekje lezen, nageltjes lakken. 's Avonds wilden we eerst gaan stappen, maar Picton Is daar niet echt het stadje voor, dus we besloten zelf brownies te gaan bakken. Wat een succes! Haha. Met half in elkaar gezakte brownies en gesmolten ijs zaten we achter de laptop een horrorfilm te kijken.
Na een nacht vol fijne dromen stond de volgende ochtend de Queen Charlotte track op het programma. Om 10 uur vertrokken we met de boot naar Tora Bay om vervolgens 8 uur in de Malbourough Sounds te lopen. Wauw! Erg mooi!! Maar ohh wat waren wij kapot! En als echte backpackers wilden we natuurlijk besparen door te gaan kijken of we nog ergens een vertrouwde lift terug naar Picton konden krijgen, wat ook een van de enige opties was om terug te komen. Eerst kwamen we 2 macho mannen tegen die ons maar al te graag een lift aanboden. Laat maar, liever nog even een heel stuk lopen. 4 km later kwamen we op een doorgaande weg waar iets meer auto's langs kwamen. Toen zagen we een kayak/mountainbike instructeur waar we tot halverwege mee konden rijden. Vervolgens werden we opgepikt door 2 Californische meiden, wat lief! Helemaal kapot hebben we 's avonds alleen nog een maiskolf kunnen halen en een wijntje kunnen inschenken en toen vonden we het wel prima! Helaas gingen we na deze avond allebei een andere kant op! Angelique naar Nelson en ik op naar het Noorder eiland. Ahh het was zo gezellig, maar, op naar een nieuw avontuur 🙂
Tot een volgend bericht vanuit het heerlijke Nieuw Zeeland! 😀

Trip met es!

National park, Wellington, Picton, Nelson (1 feb – 3 feb)

Gezelligg! 😀 Es en ik waren weer bij elkaar de 31e! Ik heb haar even laten zien waar ik de 2 weken daarvoor gewerkt had en we hebben deze avond lekker bijgekletst met een wijntje erbij! De volgende dag stapten we op de bus richting het Zuidereiland. Hiervoor overnachtten we eerst in Wellington. Natuurlijk waren we hier nog niet uitgepraat en besloten we het samenzijn te vieren met een heerlijk diner en nog een paar dankjes. Heel vervelend! Holadijee! Met een grote en luxe boot vaarden we de volgende dag naar het Zuidereiland, Picton, om vervolgens te eindigen in Nelson. Een knus, zomers stadje. Vanuit Nelson hebben we een kajaktocht gedaan in het Abel Tasman park. Wauw! Een erg mooi nationaal park! We begonnen met een watertaxi, daarna zijn we een stuk gaan wandelen en we hebben de tocht afgesloten met het zeekajakken. Met onze kajak vaarden we heel dicht bij zeehonden en we hadden super mooi weer! We trokken een aantal mosselen uit de rots, dat zagen we wel zitten voor ons avondeten! Die avond werden we afgezet in Motueka en begonnen we aan onze taak: schoonschrapen van de mosselen met een mes en een poging tot bereiden. Het zag er allemaal goed uit totdat we de mosselen openden en er kleine krabjes inzaten waardoor we het eens even goed gingen bestuderen allemaal...hm... laat maar! Haha. Noodles?!

Golden Bay (4 feb - 6 feb)

Daar stond ie dan.. onze golddigger voor de Golden Bay tocht! Wat een beauty 😀
Raampjes open en met de auto langs de Golden Bay! Van onze kajakvrouw hadden we mooi wat insidertips gekregen, waardoor we allereerst langs Riwaka resurgener gingen met kristalhelder water genaamd 'Crystal Pool'. Geen idee waar die naam vandaan komt. Maar Wharariki Beach was toch wel ons doel... dus we besloten, nu het nog mooi weer was, daar eerst naar toe te rijden. Onderweg stonden er ineens super veel auto's langs de kant en werden we aangehouden. De beste man vroeg ons vriendelijk of we onze auto voorbij de bocht wilden parkeren. Hoezo parkeren? We hoeven hier niet te stoppen we zijn nog niet bij Wharariki Beach.. We keken opzij en zagen in de verte vinnen van walvissen. Wow! Walvissen zijn heel dichtbij! Gaaf. Zo snel als we konden hebben we de auto geparkeerd en zijn we tot ons middel door het water gelopen in de richting van de walvissen. Helaas was het niet zo leuk als we dachten, de walvissen waren namelijk aangestrand. Een stuk of 80 die veel hulp nodig waren. Met emmers, natte lakens probeerden we ze nat te houden en met een schop draaiden ze de walvissen om. Het was heel zielig om te zien een aantal bloedden al en er waren er ook al een aantal dood (dit kun je zien wanneer ze hun bek al iets open hebben en de ogen open). Deze strandig gebeurde in dat gebied zo'n 1 keer per jaar en had te maken met de stand van de maan. Het was in dat gebied sowieso al ondiep, maar deze keer was er een hele sterke wisseling tussen eb en vloed. Een tijd hebben we deze walvissen geholpen en toen hebben we de taak weer overgegeven aan de volgende toeristen. Aan het eind van de dag kwamen we aan in Wharariki beach. Een verlaten en geweldig mooi strand.

De volgende ochtend zijn we naar Farewell Spit gereden. Een strook verlaten zand. Door het slechte weer hebben we dat helaas niet goed kunnen zien, maar wel genoten van een chocoladetaartje en thee. Toen op naar Pupu Springs, waar ook super helder water was! En het zonnetje scheen weer, waardoor we naar Tata Beach zijn gegaan en hebben gezond en gezwommen. In Takaka was er die avond een soort carnaval gaande en iedereen zag er nogal hippie achtig uit. Ik vroeg me soms af of het nu de verkleedpartij was of dat ze toch gewoon een beetje apart waren. Dus op het terrasje mooi alles een beetje bewonderd met een wijntje erbij. Ze kunnen alleen nog niet zo goed carnaval vieren als wij hoor.
Na weer een heerlijke nacht in onze achterbak van de auto op een parkeerplaats zijn we gaan vissen bie Jan en Gerdaa. Bij deze Hollanders hebben we een dikke zalm uit de vijver gehaald, zo'n 1.5 kg. Het was alleen wel erg makkelijk! Even uitleggen hoe het werkt aan Esther en je hebt er ineens een dikke aanhangen. Na 10 minuten waren we dan ook uitgevist. En we moesten deze zelf doden! Oh mijn god.. ik had de vis aan de hengel, Esther sloeg haar slag. 4 cm boven de ogen. Bam. Goed diep, maar blijkbaar niet op de juiste plek want hij bleef maar adem halen! Ahh. Na nog een paar keer proberen liepen we paniekerig met de bak naar Jan. Waar ze onze vis klaar hebben gemaakt.

Greymouth (7 feb)

Greymouth was niet echt wat, beetje een verlaten stadje. Onderweg kwamen we met de bus wel langs Paparoa National Park, waar ook de Punakaike Pancake Rocks te bekijken zijn. De namen zullen jullie allemaal wel niks zeggen, maar het zijn in ieder geval rotsen die lijken op een stapel pannekoeken.

Frans Jozef & Fox Glacier (8 feb – 11 feb)

Vanuit Greymouth naar Franz Jozef zijn we gestopt in het plaatsje Ross waar we eindelijk eens een keer rijk konden worden. Golddiggen! En jazeker, ik heb weliswaar een stukje goud in mn backpacktas met een groene steen. Toen we aankwamen in Frans Jozef hebben we daar genoten van de hotpools in de bergen. Heerlijk! Onze spieren laten ontspannen voor de volgende dag, want daar stond een full day glacier hike op het programma. Helemaal volgepakt, met van die spikes onder je schoenen gingen we de glacier op. WAT gaaf!! Dit vond ik echt heel erg mooi en raad ik iedereen aan. Doe wel de full day hike, want de halve dag wandel je niet echt op de glacier zelf.

Die dag erna zijn we naar Fox Glacier gegaan en zijn we daar heel vroeg op 2 fietsjes in het donker naar Lake Matheson gefietst. Als een van de eerste stonden we bij het meer. Bij dit meer zie je namelijk met zonsopgang de weerspiegeling van de bergen. Super mooi!! En Esther haar skydive ging deze dag eindelijk door!! Woehoee!! Ze had er perfect weer bij. Daar ging ze dan in zo'n klein vliegtuigje op in de bergen. Daarna kwamen ze als stipjes naar beneden. Op deze adrenaline dag kon ik natuurlijk niet achterblijven en ben ik van de Kawarua brug gesprongen in Queenstown haha. De allereerste plek waar een bungee plaatsvond, tenminste vanaf een brug. Ik vond het eerder wel een beetje spannend, dus ik wilde het het liefst gelijk doen, maar op het moment dat ik daar stond vond ik het totaal niet meer eng! Ik had echt zin in zo'n jump, voelde me zeker goed vast. En ik vond het echt heel erg gaaf!!

Queenstown, Milford Sound en Catlins (11 feb – 14 feb)

Deze adrenaline stoot moest 's avonds natuurlijk even goed gevierd worden! En waar kan dat beter dan in de party stad Queenstown! Weer zijn we lekker uit eten geweest, gingen we naar een club waar je drank in theepotten kreeg en zijn we nog wat andere barretjes afgegaan. Het jammere was wel dat er deze avond echt zo'n 16-jarige ik ben op zoek en ik ben dronken sfeer hing, waardoor we het wel een keer gezien hadden.
Een auto was ons goed bevallen en de volgende dag stond onze 2e beauty klaar. Op naar Milford sound! Deze auto was wel een heeell stuk kleiner dan de vorige. Denk aan een ford ka. Maar toch wilden we het slapen in de auto in ieder geval 1 nacht proberen, moeten toch ergens kosten op besparen he haha. De accomodaties bleken ook volgeboekt te zijn, dus we sneekten ergens naar binnen om pannekoeken te bakken en in de lounge te relaxen voordat we opgerold in ons auto'tje gingen liggen. WAT een nacht. Verschrikkelijk. Maar omdat we een auto hadden gehuurd kregen we bij onze geboekte cruise wel mooi 50% korting! Tijdens deze goedkope cruise hebben we 2 keer dolfijnen van heel dichtbij gezien! Ze zwommen mee voor onze boot en gaven echt een show weg! Ook hebben we zeehonden van dichtbij gezien. Terwijl sommigen een 2daagse cruise doen en het niet zijn, hadden wij in 1.5 uur veel geluk!

's Middags verder gereden naar de Catlins, een natuurgebied. Hier hebben we de yellow eyes pinguins gezien. Gaaf om deze beesten in het echt te zien! Zo grappig hoe die heen en weer waggelen haha! 2 uur na zonsondergang dan gaan ze vanuit het water naar hun nestjes. In Catlins hadden we hetzelfde probleem, accomodatie volgeboekt. Ahhh. Nog een nacht in onze krappe auto! Weer vonden we een hostel waar we gewoon deden alsof we daar ook een kamer hadden en hebben we uitgebreid gekookt, gechilled en gedoucht.

De laatste dag samen hebben we nog een paar wandelingen gemaakt naar watervallen, Jack's Blowhole (een diepe grot waar water omhoog spoot) strand en een meer! 's Avonds kwamen we in Dunedin aan en hadden we helaas al ons laatste avondmaal samen! Maar het was Valentijnsdag en dat hebben we samen gevierd. Als stelletje zijn we romantisch uit eten gegaan met kaarslicht, rozenblaadjes en patat, garnalen en loempia'tjes 😉 haha. Voordeel was wel, je mocht je eigen fles bubbels meenemen! Dat zie je hier wel vaker in restaurants 'BYO' : Bring Your Own.

De volgende ochtend afscheid genomen van Esther in Dunedin en reed ik weer terug naar Queenstown, ahh.. vond ik wel even zielig. Maar goed, Esther heeft niet zoveel tijd meer in Nieuw Zeeland als ik, dus onder andere qua schema pastte het niet meer. In zo'n korte tijd hebben we samen zoveel mooie dingen gezien en gedaan! Ik vond het echt superr!!

Schokkend

Hierbij even een berichtje tussendoor over de aardbeving in Christchurch. Waarschijnlijk hebben de meesten van jullie het al wel via via gehoord, maar het gaat goed met me!

Ik kan wel zeggen dat ik gigantisch veel geluk heb gehad..(wederom).
Zou de volgeboekte bus in Dunedin mijn plannen niet in de war hebben gegooid, dan had ik op dat moment midden in de stad gezeten. Tot dusver had ik ook nog niet meegemaakt dat er geen plek meer was in de bus. Maar ditmaal waren er samen met mij 16 anderen 'teleurgesteld' en moesten we nog een extra nacht in Dunedin doorbrengen.
Op de dag van de aardbeving, de 22e, reden we met de bus richting Christchurch. Samen met 2 anderen van de bus besloot ik een eigenlijk veel te dure rafttrip te gaan doen 😛
Echt een toffe middag gehad, niks van de hele aardbeving gemerkt. Totdat we terug kwamen van het raften en we het nieuws hoorden. Bij ons was ook een man waarvan de vrouw en kinderen met de bus door waren gereisd richting Christchurch. Gelukkig was de bus waarin de anderen zaten ook ongedeerd. Ze hadden enige vertraging opgelopen, waardoor ze net na de meest heftige schok aankwamen in het centrum. Wanneer ze dit niet hadden gehad zaten er zeker een aantal van de bus al in de YHA central die nu dus helemaal ingestort is. Wat als, wat als, ik weet het, maar toch is het een rare gedachte.

Wij werden na het raften afgezet bij een camping in de buitenwijken van Christchurch. Hier sliepen we in een cabine redelijk veilig. Geen water, geen electriciteit. Lekkere wc's 😉 's Nachts heb ik voor de zekerheid m'n matras maar op de grond gelegd weg van muren etc. En voelden we nog zo'n 15 naschokken. Borden, deuren, tafels en bedden die heen en weer trilden. Gelukkig was de nacht een keer voorbij en maakten we dat we daar wegkwamen. Samen met een andere
jongen zijn we gaan liften naar het volgende dorpje. Dit ging vrij makkelijk omdat er heel veel auto's vanuit Christchurch aan het vluchten waren. Het een en ander aan verhalen dan ook wel gehoord.. en het is echt heel erg.. de verhalen zijn hartverscheurend..
Het is de ergste aardbeving die ze tot u toe hebben meegemaakt.. 5 k diep en meer gecentreerd dan de vorige keer.Er zijn al zoveel mensen overleden en er worden nog 300 mensen vermist.. Omdat mensen geen andere plek hebben buiten Christchurch om te blijven, of ze zijn bang voor diefstal (hoe erg is dat..wie haalt het in z'n hoofd), verlaten ze hun huizen ook bijna niet.

Gelukkig hebben wij het dus wel kunnen redden om naar een veilige plek te komen. Al ben ik afgelopen nacht gigantisch ziek geweest van het drinkwater dat ik heb genuttigd in CC en niet had gekookt omdat ik niet wist dat het niet drinkbaar was. Volgens mij heb ik het nog niet eerder zo gehad. Pf. maar goed. Ik ben erg blij met mijn beschermengel..Tot zover m'n bericht vanuit Blenheim over Christchurch.

Veel liefs,
Sharon

Nieuw Zeeland, National Park

Zoals in m'n vorige verslag verteld staat heb ik dus werk kunnen vinden in het Tongariro National Park, in het Noorden van Nieuw Zeeland. Voordat ik daar met de bus aan kwam ben ik eerst nog langs een aantal andere plaatsen geweest.Auckland, Rotorua & Taupo (12 jan – 16 jan)

Ik startte in Auckland. Hier had ik allereerst een sollicitatiegesprek bij een lunchroom. Dit gesprek verliep een beetje raar. Na 5 min. stond ik weer buiten. Hij zocht iemand voor 6 maanden (ik zat meer te denken aan 2 weken..hm). Na een tijdje kon hij misschien toch nog wel iets regelen voor 1.5 maand maar dat wist hij dan pas over een week en dan was het voor 2 a 3 dagen in de week. Oftewel, dat wordt niet wat.Dus op naar plan B. werken voor accomodatie in het National Park. De 14e vertrok ik met de bus. Ik reis met de 'Magic bus' en deze stopt op verschillende plaatsen. Ik dacht lekker bij te kunnen komen in de bus maar nee hoor, Sharon krijgt haar eerste taken al toebedeeld. Young Jo Young (de buschauffeur) z'n secretaresse staat paraat.
Ik kon iedereen die de bus binnenkwam afvinken, de hostels afbellen voor vrije plaatsen en voor iedereen de volgende bus regelen. Lees: voor circa 60 mensen. Iedereen kwam naar mij toe met vragen over van alles en nog wat, terwijl ik zelf net 2 dagen het land in was. Ik vroeg of dit mijn betaalde baan was, maar helaas kreeg ik alleen lolly's.

De stop waar ik ben uitgestapt was the 'Shires Rest' in Matamata. Hier is het hobbit gedeelte van de film the Lord of the Rings opgenomen. Op dit moment zijn ze ook bezig met het opbouwen van de movie set voor de nieuwe film 'the Hobbit'. Erg interessant om te zien hoe ze bepaalde dingen geschikt maken voor in de film en hoe ze omgaan met gezichtsbedrog. Helaas mag ik de foto's niet publiceren, allemaal geheim!
Tijdens deze busrit kwam ik ook Tess en Lars tegen, het stel waar Esther ook een aantal dagen in Australie mee op heeft getrokken. Echt toevallig!
De Huka Falls stond als volgende op het programma. Ik dacht och leuk weer een watervalletje. Maar ik zei toch wel even 'wow' toen ik het zag. Deze waterval gooit 200,000 liter water per seconde naar de rivier beneden. In Taupo kon je verder nog andere adrenaline activiteiten doen, maar die liet ik deze keer aan me voorbij gaan. Skydive is al uitgesteld. Bungeejump …. moet ik nog even goed over nadenken haha! 's avonds ben ik op zoek gegaan naar de (gratis) natuurlijke hotsprings. Toen kwam ik wel weer langs de bungeejump alsof het me iets wil vertellen.. Maar de hotsprings waren erg fijn. Van 1 kant had je heel heet water door de stenen en dit mixte zich met de koude rivier.

National Park Village (16 jan-4 feb)

Daar ging ik dan, naar National Park waar zowat niks is.. behalve een tankstation, een lokale pub en wat hostelletjes. Ojee..

Het hostel waar ik kwam te werken was National Park Backpackers YHA. Tegen de avond kwam ik daar aan en kreeg ik een rondleiding van Johnny, een 25 jarige Nieuw Zeelander die daar zo af en toe komt te werken, maar normaal in Wellington woont. Het hostel is van zijn vader en hij heeft zelf 5 jaar in National Park gewoond, dus hij weet wel het een en ander te vinden. Hij zette me af bij een ander hostel genaamd 'the Skihouse' en daar achter staat een cottage. In deze cottage woont een vrouw van ik denk rond de 50, Izzy, oorspronkelijk uit Engeland en er zat op dat moment ook een Frans stel in: Antonine en John batist ofzoiets. Johnny stelde voor om nog even rond te rijden met de auto om het dorp te laten zien. En hij vroeg of ik van vissen hield. Dus spontaan een uur weggereden, het was nog steeds mooi weer en we gingen naar zijn 'geheime plek'. Echt een mooie plek! Zo afgelegen bij een rivier. Maar de forel vissen waren ons hier te slim af dus we besloten naar een andere plek te gaan. We hadden een keer beet maar konden de vis er toch niet uit halen omdat we niet goed stonden. En toen brak ik de vissendraad...
Dus.. nouja.. tijd voor wat drankjes dan maar. In het hostel eerst nog even gezeten met een paar mensen die ik nog van de bus kende en daarna met Johnny en z'n vrienden allerlei kaartspelletjes gespeeld en op de 'push bike' naar huis gebracht. Hoe lang geleden is dat dat je op de stang van een fiets naar huis wordt gebracht haha.

's Avonds kwamen we aan in Rotorua waar een heerlijke bbq in het hostel werd klaargemaakt. Ook kon je je gezicht insmeren met modder en gebruik maken van het hottub. Dat laat ik natuurlijk niet aan me voorbij gaan!

De volgende dag reden we richting Taupo. We stopten bij Wai-O-Tapu, geothermal wonderland (vraag me niet wie hier die namen heeft bedacht). Een 18 km2 thermisch gebied. De Lady Knox Geyser spuit hier dagelijks een uur lang heet water omhoog tot 20 meter. Vroeger ging dit nog natuurlijk, maar in deze geiser gooien ze een klein beetje zeep om het op een bepaalde tijd te laten uitbarsten. Erg gaaf om te zien! Daarna kon je een wandeling maken van een uur langs allerlei ingezakte kraters, borrelende modderpoelen, stoomwolken. (zie foto's). Heel apart, allerlei kleuren water. Volgens mij wil je niet te lang op die bodem staan.

'Zorg ervoor dat je je boodschappen hier haalt, want in National Park is geen supermarkt'... werd ons verteld in de bus.

De volgende dag moest ik er aan geloven. Schoonmaken!!! Yes!! mijn favoriet.
4 uurtjes in de ochtend.. Daarna hup weer in de auto in vissen! Maar na deze ervaring mocht ik nooit meer mee vissen.. blijkbaar breng ik ongeluk. En m'n bijnaam is Jugg: vernieler. Het begon al met een plastic waterkoker die ik op een hete plaat op het fornuis had gezet (het leek echt op een fluitketel..). Hele huis stonk naar plastic. Daarna volgden de waterpijp, de sleutel van de cottage en nog een paar andere kleine dingen. Ook begon het te roffelen in de bergen toen ik daar was en vielen er stenen naar beneden...hm..... Dus, mijn reputatie in dit dorp is geminimaliseerd tot nul.

Bij het hostel hebben ze ook een klimmuur waar we gratis gebruik van kunnen maken. Ik kan nu ook iemand anders zekeren. De rest van de dagen heb ik vooral veel in de pub gezeten, niks gedaan, rondgehangen met de dorpsgenoten, midden in de nacht ajax-utrecht en twente-groningen gekeken met een andere Nederlander 😉 naar een paar dorpjes in de buurt geweest, hardgelopen, naar watervallen geweest, uit eten, forel gerookt, naar hottubs in Taupo.
Een leuke en andere manier van reizen vind ik! Je ontmoet veel locals en je komt op andere plaatsen waar je met de grote bus niet komt. Op het eind voelde het ook net alsof ik in het dorp zelf woonde. Alles gaat hier ook heel relaxt. Doen waar je zin in hebt. Even iemand bellen of langs iemand, zin om mee te gaan? hup jump maar in de auto. En er wordt ook veel gewisseld van plannen, dat is soms wel even wat anders dan in NL en wennen.

Na een tijdje vertrok het Franse stel en kwamen er 3 Maleisische meisjes voor in de plaats: hey 1, hey 2 en hey 3. Met de eerste avond koken werd me gelijk de pan met rijst al uit de handen gehaald 'we know how you european cook rice'. Prima ik laat wel voor me koken! Geen probleem! Dus paar avonden heerlijk gegeten, maar natuurlijk voor hun ook een lekkere Hollandse stampot gemaakt en gelachen om de verschillen tussen Aziaten en Europeanen.  

Mount Ruapehu (woe 26 jan)

Toen op een dag zou ik met Johnny en de buschauffeur gaan vissen met de boot. Dus ik keek daar helemaal naar uit, aangezien je verder nogal afgelegen zit. Maar het ging niet door. En ik had de wc's wel even gezien, ik wilde wat ondernemen! Dus ik besloot vrij af te nemen en richting het tankstation te lopen voor een lift. Ze vertelden me hier dat het op deze plek erg veilig was om te liften en er een heleboel auto's richting het dorp Whakapaka vertrokken. Hier heb ik Peter ontmoet, een 48 jarige man uit Engeland, en we hadden dezelfde plannen. Op met de skilift naar Mount Ruapehu te gaan en deze te beklimmen tot aan de krater. … Geweldig!! Het was een hele klim en we vroegen ons vaak af of we wel goed liepen, er is namelijk geen pad. Het gaat ongeveer zo: loop tot aan skipaal 6 ga rechts door de valley en dan omhoog. Ik was blij dat ik dit niet alleen deed anders had ik allang rechtsommekeer gemaakt.

Northern Circuit (28 jan-29 jan)

Na deze training was ik er klaar voor: een tweedaagse hiking door de bergen. De meeste mensen komen in dit park voor de Tangoriro Crossing, een eendaagse hiking. Omdat ik iets meer tijd had, meer informatie in kon winnen en spullen kon lenen van mn werkplek ging ik voor The Northern circuit. Bij dit circuit leg je het grootste gedeelte van de Tangoriro Crossing af en vervolg je je weg richting de andere kant van de bergen. Daar ging ik dan met m'n 10 kg backpack op m'n rug, potje en gasstoofje mee, genoeg eten en drinken en kleding waarbij je rekening moet houden met alle weersomstandigheden. Waardoor ik dus ook de vraag kreeg ; 'do you carry your boyfriend in your bag??'
Maar dit was wederom echt een tocht om niet te vergeten.. zo mooi! Het stuk van de Tangoriro crossing was vooral erg mooi qua landschap en gezellig omdat je wel veel mensen tegenkomt. Ook heb ik hier geprobeerd Mount Doom van Lord of the Rings te beklimmen. Het was mistig toen ik begon, dus ik zag niet hoe stijl het daadwerkelijk was. Maar ohh wat stijl op een gegeven moment! Toen ik halverwege of drie kwart was kwam ik een atletische jongen tegen en vroeg ik of hij naar de top was geweest. 'no'. 'it's fucking deathly up there'.
.. dus besloot ik na een tijdje toch ook maar om te keren.Op de kruising van de Tangoriro crossing en The Northern Circuit sloeg Ik af waardoor ik alle mensen achter me liet. Niemand, maar dan ook niemand was daar. Zo geweldig genoten van deze 'eenzaamheid'. Maar toch ook wel een beetje spannend.. Na een tijd flink wandelen kwam ik eindelijk aan in de hut! Yess! Vol enthousiasme sloeg ik de deur open. Niks.
Niemand.
Alleen.

Normaal is dat geen probleem, maar laat er nu net wanneer Sharon op de berg zit een cycloon voorbij komen. Ik kon hier dus geen up to date informatie over inwinnen bij een wardner (een wachter bij de hutten). Ik smste naar het National Park (heel raar dat je bereik hebt midden in de bergen :s) en Johnny raadde me aan om, wanneer ik het nog aan kon, door te lopen naar de volgende hut. Zo'n 3 uur verder, maar met een snelle wandeling 2. Als een speer daar ging ik, ik had echt geen zin om alleen in zo'n hutje op de hei te zitten terwijl het misschien gaat stormen. Gelukkig waren er bij de volgende hut wel veel mensen en was er precies nog 1 plek in de hut vrij. In totaal heb ik deze dag 11 uur gelopen, pfjieuw. De tweede dag heb ik het gelukkig makkelijk gehad. Er was wel meer wind en wat regen maar dat zijn wij Hollanders wel gewend. Weer een topdag! De wandeling was ongeveer 6 uur en heb ik vooral afgelegd samen met 2 Israelische jongens en 1 Duitser. Ook was er een hardloopwedstrijd aan de gang. Echt een gekkenwerk om dat stuk te gaan hardlopen! Moeten wel Nieuw Zeelanders zijn kan niet anders. Na deze tocht voelde het echt alsof ik in het leger zat! En vond ik dat ik wel een hottub verdiend had... 😉

De laatste dagen heb ik nog even genoten van het National Park. Mijn eerste indruk van dit land is in ieder geval geweldig! Misschien wel mooier dan het land Australie. En op maandag de 31e kwam Esther aan, jeujj!! gezellig!! en zijn we de volgende dag doorgereisd. Op naar het Zuider eiland en onze trip samen! 😀

We take you!

Even een berichtje tussendoor, want dit moet ik even laten weten.
Afgelopen nacht ben ik goed aangekomen in Nieuw-Zeeland, Auckland
en de aankomende weken kan ik voor eten en accomodatie werken in het Tongariro National Park. Een van Nieuw-Zeelands mooiste parken waar ook de Mt. Doom in de film van Lord of The Rings is opgenomen!!
Joehoee!! 😀 Ik heb gratis toegang tot het park, 1/2 u internet per dag en misschien kan ik nog een aantal betaalde uren maken. Ik kijk er echt naar uit om deze fantasie world te ontdekken en flink tekeer tegaan met m'n camera!
Paparazzi Sharon is alive.
En hopelijk kunnen Esther en ik elkaar daarna ontmoeten en een topreisje samen maken!

Tot snel!
Dikke kus!

Amazing trip

In 1 woord: GEWELDIG!

Wat was het geweldig om mijn mannetje weer terug te zien!! We hebben echt een topmaand samen gehad die veel te snel voorbij ging! Hier volgt ons verhaal.

Cairns (14 dec)
Zo rooskleurig als ik het in gedachten had ging het helaas in het begin niet door. De 13e zou frank aankomen in Cairns. En ik dacht al de 13e is geen goede dag. Met mijn goede gedrag had ik al lekker veel vlees, aardappels, wijn, bier en allerlei lekkernijen voor op de welkomst bbq gehaald. Maar die konden we de volgende dag alleen nog in 1 volgepropte lunch hamburger opeten. Frank had namelijk door vertraging van zijn eerste vliegtuig zijn 2e aansluiting gemist en zat vast in Guanshau (ergens in China) Success! Haha. Met het enige eten aanwezig genaamd 'hond' heeft hij hier verhongerd verlangd naar de lekkere bbq die hij anders had gekregen.
Maar de 14e kwam hij dan eindelijk aan!! Jeuhh!!

Diezelfde dag hadden we een skydive gepland staan in Mission Beach maar door de vertraging ging deze niet door en hebben we het omgeboekt naar een skydive in Cairns. Het leek wel alsof we niet mochten skydiven want ook deze werd gecancelled vanwege het slechte weer. Maar misschien zijn we wel gered! 😉 En ik heb uiteindelijk besloten om de skydive in Nederland te gaan doen. Dus Zonnebeld! bereid je voor 😛 haha!
Die dag hebben we verder nog lekker bij de lagoon in Cairns gezwommen en 's avonds pakten we de bus richting Mission Beach. Hier hadden we al een overnachting geboekt i.v.m de geplande skydive. Wat fijn om weer bij elkaar te zijn! 😀

Whitsundays (16 dec - 18 dec)
Ons strakke schema deed aan niets tekort en de volgende dag hadden we ook een mooie busrit op het programma staan, naar Airlie Beach. Airlie Beach is het vertrekpunt van de boten naar de Whitsunday eilanden. We stapten hier op een super mooie catamaran met aan beide zijden zo'n net waar je in kon relaxen! Voor 3 dagen gingen we deze eilanden verkennen. En wat geweldig mooi!! Echt een paradijs!! Overdag lekker snorkelen in het heldere water (Frank heeft ook de groene schildpad gezien!) en 's avonds met een hapje en een drankje genieten op de boot van de zonsondergang en de sterrenhemel. We kregen de beste kajuit, namelijk die van de schipper zelf.
Vervelend. Whiteheaven beach was een bepaalde stop wat toch wel echt de moeite waard was. Wat een parelstrand, wat een geweldige plek (zie de foto's). Onze kapitein was ook een hele leuke vent die ons ook zeearenden heeft laten zien. We kwamen met de boot langs een paar bergen en toen hij naar ze floot kwamen ze azen op het eten wat hij in de lucht gooide. Ook hij noemde me Shazza en had het over Shazza en Dazza dat dat een Australisch verhaal was en moeder en vader betekende. Nu heb ik het woord Shazza even opgezocht en de ontdekking is nogal schokkend:

Shazza:

the australian word for trailer trash/white trash unclassy women. On rare occassions used as a condensed nickname for someone named Sharon, but most of the time, its a descriptive term, to warn others of trashy women in the vicinity. Likes drinking, smoking and being loud in public places. Sex is almost compulsory by the age of 14 and a baby is this girls favourite toy by the time she gets to 19.

guy: this chick, she would've been a good catch except for one thing...
friend: she was a bit of a Shazza?
guy: yeh.

Hm..... haha. Wie heeft er hier in godsnaam mij die naam gegeven????? Pa? Ma? Enige research was wel leuk geweest 😛

In ieder geval, na een paar heerlijke dagen op het water zijn we de 18e en 19e afgereisd naar Cairns om vervolgens een vlucht te pakken naar Alice Springs. Het startpunt van de outback.

Outback (19 dec - 29 dec)
In Alice Springs was niet veel te beleven en het was ook nog eens zondag. Overal ook aboriginals (al was dat in Cairns ook, te schreeuwen de hele tijd).

Maar hier konden we onze wicked campervan ophalen. Wat een beauty! Eerlijk waar. Zijn naam is: Sjonnie. Met de nodige boodschappen en volle tank zijn we zover gaan rijden als we konden. Mooi touren met dat bakkie in de middle of nowhere! Tegen de avond kwamen we aan bij een hele simpele camping. Nouja, een plek om te staan met een ketting ervoor. Op dat moment kwamen we er ook achter dat we helemaal geen gas bij ons gasfornuisje hadden gekregen dus daar sta je dan ook mooi even van te kijken aangezien je dat nergens kunt kopen...........

Kings Canyon (20 dec - 21 dec)
De volgende dag zijn we verder gereden naar Kings Canyon. We hebben hier de langste route bewandeld/beklommen, wat vrij pittig was. Maar als cadeautje kregen wij een heerlijke plas water waar we in konden zwemmen, midden in de bergen 😀 's avonds op Kings Canyon Resort camping overnacht en daar nog lekker in het zwembad gebadderd.

Uluru & Kata Tjuta (21 dec - 23 dec)
Daar gingen we dan, de trekpleister van de outback. De Uluru. De Uluru (Ayer's Rock) is een grote rode steen en heilig voor de Aboriginal mensen. 348 meter hoog boven de grond en dan zit er nog 2/3 onder de grond. Natuurlijk zijn wij niet zo slim om telkens als een touroperator na te denken en deze wandeltochten heel vroeg in de ochtend te doen. Nee... Frank en Sharon gaan lekker midden op de dag in de stikhete zon! Wat een feest! En wat nog grappiger was, haha (ik zie het beeld nu weer voor me) was dat Frank helemaal gek werd van de vliegen. Niet zachtjes uitgedrukt, echt gek. Om de seconde zaten er 10 vliegen op je gezicht. Dit stond er niet bij in de brochures. In ieder geval gingen we voor de zonsondergang, waar we wel van hebben genoten met een wijntje een drankje en wat hapjes. We hadden de perfecte plek! Romantisch 🙂 Met de auto had je speciale plekken anders dan de grote toeristen bussen. Hier is ook de kerstfoto gemaakt. Wel heb ik op alle mogelijke manieren proberen te kijken naar de beroemde 'kleurveranderingen' van deze Uluru met zonsondergang maar ik vond dat het toch gewoon rood bleef en daarna donker :P. Die nacht waren we toch al laat en besloten we om ergens gratis op een parkeerplaats te overnachten om de volgende ochtend vroeg uit de veren te gaan om de zonsopgang van de Uluru te zien en de Kata Tjuta te bewandelen. De zonsopgang was op een bepaald punt van de Uluru wel mooi en de wandeling bij Kata Tjuta ook (ondanks de vele vliegen).Bij de Kata Tjuta hebben we de valley of the winds bewandeld. Erg mooi! Tussendoor zijn we naar de camping gegaan en hebben we daar lekker gerelaxt, gezwommen en gegeten. 's Avonds wilden we namelijk de zonsondergang van de Kata Tjuta bekijken maar wij konden het daar niet uithouden met die vliegen en ik was m'n camera ook vergeten en achja. 1 pot nat die bergen 😉

Cooper Pedy (24 dec  - 25 dec)
Dus de 24e gingen we met de camper op doorreis, op naar Cooper Pedy. Alleen hebben we een stukje voor Cooper Pedy overnacht op een rustplek een stukje van de weg af. Hier was je echt helemaal alleen in the middle of nowhere. Ik vond dat wel een avonturistisch idee, maar Frank kwam met allerlei enge verhalen aanzetten over een kangaroo die onze bus omver schopt, agressieve dingo's, slangen en een auto die aan de kant van de weg mysterieus stopt een deur open en dicht doet en daarna weer verder rijdt.....................iets gedropt?
Oftewel zodra ons vuurtje gedoofd was en het uitzicht pikkedonker was, doken we in onze camper met alle deuren op slot hehe. Om de volgende ochtend wakker te worden midden in de natuur is echt onbeschrijfelijk mooi.

Op 1e kerstdag zijn we nog rond gaan touren en hebben we de dogfence gezien. De dogfence is een 5600 km! lang hek en was vooral voor vroeger om de dingo's weg te houden van de schapen. Daarna gingen we naar de Breakaways look out en werden we achtervolgd door 2 politiewagens. We lazen al bordjes van 5000 dollar fine wanneer je een bepaalde vergunning niet had en we knepen 'm een beetje.. maar gelukkig was er niks aan de hand en vroegen ze alleen waar wij vandaan kwamen en wensden ze ons een fijne kerst. En deze kerst sliepen we een keer onder de grond. Cooper Pedy is namelijk een mijnstadje en veel dingen zijn daar onder de grond gebouwd omdat het een super hete woestijn is. Kerken, slaapruimtes, alles is daar beneden. Ook hebben we hier een mijntour gedaan waar ze zoeken naar opal. We hadden een persoonlijke tour van Jimmy, een hele grappige man. Ik heb nooit geloofd in mensen die met 2 stokjes over het land rondlopen iets nuttigs zouden vinden, maar lieve mensen, het werkt echt. Jimmy liep in de mijn met 2 stokken en op het punt waar een aardverschuiving had plaatsgevonden gingen de stokjes naar buiten en waar deze eindigde gingen de stokjes weer naar binnen. Yeah right dus dat kun je niet tegenwerken? Dat moesten wij zelf ook proberen natuurlijk en ook bij ons werkte het. Het is een manier om te vinden waar en of er opal in een bepaald gedeelte van de grond zit. Verder hebben we hier van alles nog gedaan zoals in een mijnliftje omhoog en geleerd hoe we bommen moeten maken altijd handig 😉 's Avonds wilden we uit eten maar alles zat dicht dus hebben we de lekkerste kerstmaaltijd ooit gehad: pasta carbonara! Woehoee haha. Wel hebben we nog een echte kerstfilm gekeken hoe romantisch.

Port Wakefield (26 dec)
Port Wakefield is of ander klein dorpje aan de zee. Hier hebben we onze campervan weer op een gratis plek weten te zetten. Primitief spaghetti koken wat vervolgens weer om word gegooid door een brakke tafel. Maar wel gezellig! En weer een lieve vrouw ontmoet die ons aanbood om van haar gasstel binnen gebruik te maken en douche etc. Maar het was oke, we redden ons wel.

Adelaide (27 dec - 28 dec)
De volgende dag zijn we verder gereden naar Adelaide en hier hebben we lekker de hele dag op de camping gestaan. Naar zee, wezen shoppen, naar macdonalds en wezen tennissen op een miniveldje. Ja we doen ook nog iets sportiefs zozo. Was wel lekker even!

Great Ocean Road (29 dec. - 30 dec)
En dan was het tijd voor de Great Ocean Road van Adelaide naar Melbourne, om specifieker te zijn van Warnambool naar Torquay. Die eerste avond zaten we al op een gedeelte van de great ocean road en zagen we al enkele punten zoals the london bridge tijdens zonsondergang. Vele campings waren al volgeboekt aangezien de Australiers zelf ook vakantie hebben rond deze tijd en we besloten dus weer om ons campertje ergens vlakbij de zee te plaatsen.
Volgens de lonely planet kon je als beste voor de toeristen aan de zonsopgang bekijken bij de 12 apostles. Zo lam kwamen wij ons bed niet uit, maar alsnog hebben we het goed kunnen bekijken evenals de hele great ocean road. We zijn gestopt op verschillende uitkijk plaatsen, we zijn naar de lighthouse geweest waar we ook veel informatie hebben gekregen over de aboriginal volkeren en we hebben veel koala's gezien! Ik denk wel een stuk of 30. Bij de eerste 3 koala's waren we helemaal enthousiast auto gelijk aan de kant en ver omhoog kijken, want deze zaten wel best ver weg. Maar wij hadden echt zoiets van, waarom stoppen de anderen niet er zitten hier 3 koala's hallo. Maar toen we een stukje verder reden zag je ze nog veel dichterbij en in bosjes.
En we zagen ook een kangaroo! Ik vind het wel mooi dat we de dieren tot nu toe allemaal in het wild hebben kunnen zien. Maar dit was wel de eerste levende kangaroo tijdens onze roadtrip. We hebben zoveel dode dieren langs de kant van de weg zien liggen.. dit komt vooral omdat mensen in de outback 's nachts rijden (o.a. De roadtrains). Echt zielig. Wij mochten 's avonds ook niet rijden met de camper dan waren we niet verzekerd.
Maar na getrakteerd te zijn door Frank op een heerlijke pizza in Torquay moesten wij toch ook 's nachts gaan rijden. Ditmaal durfden we dat wel aan omdat we van Torquay naar Sydney gingen wat redelijk bewoond en bebouwd is. We moesten wel 's nachts rijden want we hadden een flinke reis voor de boeg, zo ongeveer 12 uur rijden. We wilden graag in Sydney zijn voor oud&nieuw.

Sydney (30 dec - 8 januari)
En we hebben het gehaald. De 30e kwamen we aan op onze camping en moesten we het een en ander nog uitzoeken voor oud&nieuw. Waar op de zoveel plekken gingen we zitten? Hoe moesten we daar komen? Waar konden we Esther, Sanne en Marije vinden? Gelukkig hadden we gelijk al hele aardige overburen. Zij hadden al veel uitgezocht en gaven ons werkelijk van alles. Naast informatie werd er van alles naar ons toegebracht, koud drinken, lekkere broodjes, avondeten, stoelen om te gebruiken met oud&nieuw, koel houders, verlengsnoer, ik weet het allemaal niet. Echt heel erg lief! Deze mensen woonden in Australie maar kwamen oorspronkelijk uit Engeland. Wat bleek nou, zat er een heel verhaal achter. In 1995 toen er een grootse zomer in Europa was zijn zij met z'n 2en en een baby van 8 maanden naar Nederland gereisd om rond te reizen op de fiets.
Ze hadden vooral zomerse kleding meegenomen, maar toen sloeg het weer plotseling om en sneeuwde/regende het een paar dagen. Ze waren hun betaalmogelijkheden kwijtgeraakt (creditcard,cash, bankpas alles), dus ze konden niks en zaten alleen toast te eten in een tentje. In ieder geval was het meer een hel dan een vakantie maar de Nederlanders hebben hun toen heel goed geholpen en iedereen kwam met eten naar hun toe en keek naar hun om. Dat wij het nu van ze terug kregen haha (waarschijnlijk zagen wij er ook hopeloos uit met ons brakke campertje en spulletjes) Maar het was heel mooi om dat verhaal van hun zo te horen en hoe die periode hun had geraakt.
En ze hebben mij hun contactgegevens nog opgeschreven, ze wonen in de buurt van Brisbane en ze wilden wel van alles voor me regelen. Hij is politieman dus dan kon hij me wel in de politiewagen ophalen als het niet anders kon 😉 haha lijkt me altijd nog wel een keer mooi, maar die kant ben ik al op geweest en is wel weer ver. En heel dom.. ik ben de contactgegevens kwijtgeraakt.. :$ ojee. Hopelijk vind ik het nog ergens.
Op naar m'n volgende plan, namelijk: Nieuw-Zeeland! 😀 Joehoee! Ik moet er dan toch echt aan geloven, er moet gewerkt worden! Ik dacht het toch wel even te kunnen redden met mijn bij elkaar gewerkte spaargeld. Dat was toch wel iets te positief, Australië is te gek te duur! Je bent gewoon geshockeerd van de prijzen hier.
En aangezien je voor een werkvisum voor Australie eerst het land uit moet, heb ik besloten om een werkvisum aan te vragen voor Nieuw-Zeeland en die is goedgekeurd! De 12e vlieg ik die kant op en zie ik wel weer waar ik beland.

In ieder geval, oud en nieuw: SUPER. Gelukkig kwamen we Esther en Sanne ook tegen terwijl we uit de trein stapten hoe handig! Om 11 uur 's ochtends zaten we dan met een geweldig uitzicht op de brug en de Operahouse. Hele dag lekker gerelaxt daar, malibu colaatje erbij prima. Om 9 uur was de eerste vuurwerkshow waar ik al echt van stond te kijken zo groots. En om 12 uur was het heel raar, want aan onze kant zag je helemaal geen aftelling, niemand telde ook af er was ineens groots vuurwerk en niemand zei happy new year of wat dan ook. Dus wij keken elkaar raadselachtig aan. Na 15 minuten was het geweldige mooie vuurwerk afgelopen. Zulk mooi vuurwerk heb ik echt nog nooit gezien! Geweldig!! En ook leuk om Esther en Sanne (weer) te zien en dit samen te vieren. Na het vuurwerk ging iedereen zo'n beetje naar huis. Het feest wordt hier meer overdag gehouden naar mijn idee. Je kunt daarna nog wel uit in Sydney maar het is goed druk en de prijzen liegen er ook niet om.

1 januari natuurlijk lekker bijkomen aan het zwembadje. Wel mooi om zo'n oud en nieuw feest eens een keer op een andere manier te vieren en helemaal super dat je vriendje dan bij je is natuurlijk!
De dagen na 1 januari hebben we nog lekker op de camping gerelaxt en Sydney verkent. Ook hebben we nog 2 dagen regen gehad met onze campervan, gelukkig leverden we die kort daarna in want er zaten 3 lekken in! Dus de laatste 4 dagen zaten we samen in Sydney in een ongeorganiseerd hostel. Maar nog fijn samen zijn en toen moest ik toch echt afscheid nemen van Frank. Met goede moed naar het vliegveld heen maar daar begon het al. Stelletje na stelletje nam afscheid van elkaar en het was net zo'n hello goodbye aflevering. Ik zag dat ik niet het enige meisje was die afscheid van haar vriendje nam, de ene na de andere liep jankend weg en toen kon ik het ook niet meer volhouden. Haha 😛 dus daarna gauw m'n pet opgezet en weggelopen. Waarna ik gelijk alweer een de praat kwam met een californische kerel waar ik de tas wel even van mocht gaan dragen. Hm in ieder geval, daar mooi franks bier aan gegeven en er zelf een meegedronken en de avond afgesloten.

Op naar m'n volgende plan, namelijk: Nieuw-Zeeland! 😀 Ik moet er dan toch echt aan geloven, er moet gewerkt worden! Ik dacht het toch wel even te kunnen redden met mijn bij elkaar gewerkte spaargeld. Dat was toch wel iets te positief, Australië is te gek te duur! Je bent gewoon geshockeerd van de prijzen hier.
En aangezien je voor een werkvisum voor Australie eerst het land uit moet, heb ik besloten om een werkvisum aan te vragen voor Nieuw-Zeeland en die is goedgekeurd! De 12e vlieg ik die kant op en zie ik wel weer waar ik beland.

Ik hou jullie op de hoogte!

Een dikke kus!

ps. de foto's openen in een nieuw venster. Ik moest er een nieuwe website bij maken, omdat ik geen foto's meer kon uploaden !

Fijne kerstdagen & een gelukkig nieuw jaar!!

Lieve allemaal,

Op dit moment zitten wij 'down under' en genieten wij met een hapje en een drankje
van deze kerstdagen in the middle of nowhere!! (outback)
Vanuit dit Aboriginal land wensen wij iedereen fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond 2011 toe!

PROOST!

Veel liefs,

Sharon & Frank